Freediving to nurkowanie z zatrzymanym oddechem.

Czy widziałeś kiedyś człowieka swobodnie płynącego w głąb na jakimś akwenie lub może piękne ujęcie
takiego nurkowania na filmie? Czy chciałbyś choć raz doświadczyć swobody z jaką poruszają się ssaki wodne?

Być może wydaje nam się, że woda nie jest naszym naturalnym środowiskiem,
ale każdy człowiek posiada zdolność nurkowania, tzw. odruch nurkowy.

Rodzaje konkurencji :

Konkurencje głębokościowe – gdzie celem jest osiągnięcie jak największej głębokości:

– Stały balast – nurek zanurza się i wynurza wyłącznie o własnych siłach, przy czym zastosowany balast jest stały
i nie można go odrzucać; można używać płetw lub monopłetwy, a także dozwolone jest jednokrotne złapanie się
za linę w celu zakończenia zanurzania oraz rozpoczęcia wynurzania.

– Free immersion – nurkowanie bez płetw, zawodnik pokonuje drogę w dół i do góry podciągając się rękoma po linie.
Nie ma znaczenia, czy zanurzenie będzie następowało „głową w dół” czy „nogami w dół”.

– Zmienny balast – zawodnik zanurza się z dodatkowym balastem,
który zostawia na dole i powraca o własnych siłach korzystając z płetw i/lub liny.

– No limits – zawodnik zanurza się z dodatkowym balastem, najczęściej na specjalnej konstrukcji zwanej „windą”,
wynurza zaś w dowolnie wybrany przez siebie sposób, najczęściej za pomocą balonu z powietrzem lub kamizelki.

Konkurencje basenowe:

– Dynamika w płetwach – zawodnik ma za zadanie przepłynąć jak najdłuższy dystans pod wodą
korzystając z płetw lub monopłetwy.

– Dynamika bez płetw – zawodnik ma za zadanie przepłynąć jak najdłuższy dystans pod wodą bez płetw.

– Statyka – statyczne wstrzymywanie oddechu (nurek nie porusza się w celu zmniejszenia zużycia tlenu),
konkurencja polegająca na jak najdłuższym wstrzymaniu oddechu pod wodą.

Jak oddychać :

Aby nauczyć się nurkowania swobodnego należy nauczyć się zatrzymania oddechu.
Zacznijcie od uświadomienia sobie własnego oddechu. Dobrym sposobem jest liczenie cykli oddechowych.
Możecie robić to np. tak: podczas wdechu liczcie do 4, a podczas wydechu do 8.

Jeśli jest to dla was łatwe, możecie zwiększyć czas trwania wdechu i wydechu,
zgodnie z zasadą wydech dwukrotnie dłuższy niż wdech.

Drugą ważną rzeczą jest oddychanie kompleksowe.

Jest to oddychanie całą powierzchnią płuc. Nasze płuca składają się z trzech części: dolnej,
środkowej i szczytów płuc. Aby wykonać pełny oddech tzw. kompleksowy stań w niewielkim rozkroku.

Zrób dość głęboki wydech pochylając lekko barki w dół i do przodu (garbiąc się).

Następnie rozpocznij wdech zaczynając od brzucha, wypychając go do przodu. W ten sposób napełniłeś dolną partię płuc.
Prostując się kontynuuj wdech ściągając barki ku tyłowi.
Kontynuuj do momentu aż klatka piersiowa uwypukli się i twoje płuca będą nieomal pełne.
W ostatniej fazie unieś barki i odchyl głowę wciągając ostatnią partie powietrza do szczytów płuc.
Teraz wydech, wykonujesz go w odwrotnej kolejności.
Zacznij wydech wciągając brzuch, następnie kontynuuj wydychając powietrze z obszaru klatki piersiowej.
Ostatnia faza to opuszczenie barków i przyjęcie zgarbionej pozycji z początku ćwiczenia.

Kompleksowe oddychanie to najprostszy sposób pełnej wymiany powietrza w twoim organizmie.

Gdy już nauczyliście się obserwować swój oddech i oddychać całą powierzchnią płuc,
możecie przejść do samego zatrzymania oddechu. Usiądźcie lub połóżcie się w wygodnym miejscu.
Postaraj się spokojnie przez minutę oddychać oddechem brzusznym.
Oddychaj ustami i przy wydechu przymykaj je jak do zdmuchnięcia świeczki.

Pamiętaj o tym, żeby wydech był dłuższy niż wdech. Tempo nie powinno przekraczać 10-12 oddechów na minutę.
Po minucie takiego oddychania wykonaj dwa oddechy kompleksowe. Przy drugim oddechu zwróć uwagę na maksymalny wydech.
Następnie wykonaj wdech tak aby zapełnić około 80% swoich płuc i zatrzymaj oddech.

Po jakimś czasie pojawią się nieprzyjemne odczucia w obrębie klatki piersiowej. To skurcze przepony, znak że twój organizm domaga się tlenu.
Spróbuj wytrzymać jeszcze kilka lub kilkanaście sekund, następnie wypuść powietrze.
Odpocznij minutę i powtórz czynności przygotowawcze (tj. oddychanie brzuszne + dwa oddechy kompleksowe).

Zatrzymaj oddech, postaraj się aby druga próba była dłuższa. Prawdopodobnie tak się stanie i będzie ci łatwiej.
Wykonaj jeszcze dwa takie cykle bezdechów, a przekonasz się, że te nieprzyjemne uczucia pojawiają się później i łatwiej je znosić.
Te ćwiczenia spowodują że twój ośrodek oddechowy będzie się przyzwyczajał do coraz dłuższych przerw w oddychaniu
i kiedy znajdziesz się już pod wodą będziesz czerpał większą przyjemność ze swobodnego nurkowania.

Ważna uwaga: jeśli podczas wentylacji poczujecie zawroty głowy lub drętwienie ciała musicie zredukować częstotliwość oddechów lub spłycić wasz oddech.
Możecie również co 3-4 oddechy robić kilkusekundowe przerwy. Wentylacja ma za zadanie uspokoić was i spowolnić wasz metabolizm a nie natlenienie
na zapas waszych komórek. Praktykujcie te ćwiczenia 3 razy w tygodniu po 20 minut.